Beste mati’s,
Het is een tijdje geleden dat we nog eens iets over onze avonturen in het land der Surinamers (en ook wel Chinezen) schreven. Daar komt nu even verandering in!
Vorige week werkten we vooral erg veel aan onze bachelorproef, maar gelukkig was er ook tijd voor een dagje ontspanning: we gingen donderdag naar Brownsberg. Brownsberg is een natuurpark waar je wandelingen kan maken naar watervallen. Omdat de paden (relatief) goed aangeduid zijn, heb je geen gids nodig en konden we zo zelf naar de watervallen wandelen.
Donderdag was het heel erg vroeg dag want we moesten naar de stad om van daaruit te vertrekken naar Brownsberg. Op de bus nog wat slapen en ook onderweg naar Brownsweg (het dorpje aan de voet van de berg) dommelden we wat in de pick-up. In Brownsweg aangekomen stapten we over in een andere pick-up die ons naar de top van Brownsberg zou brengen. In de pick-up maakten we kennis met 2 Nederlandse stagiaires (de namen ontglippen me even) en ook leerden we Roselyn kennen: een Australische die voor een jaar een rondreis aan het maken is door geheel Zuid-Amerika. Het was heel leuk en interessant om te praten met haar en haar avonturen van in Brazilië en Frans- Guyana te horen.
Toen we naar boven reden, op weg naar de top, begon het jammer genoeg kei hard te regenen. We zaten wel droog in de pick-up, maar het vooruitzicht om te gaan wandelen in de gietende regen leek ons iets minder tof. Maar we lieten ons hoofdje niet hangen!
De tocht naar boven was heel hobbelig met vele bochten en Silke had de wagenziekte te pakken toen we boven aankwamen. Gelukkig beterde het relatief snel door de gezonde natuurlucht!
De tocht naar boven was heel hobbelig met vele bochten en Silke had de wagenziekte te pakken toen we boven aankwamen. Gelukkig beterde het relatief snel door de gezonde natuurlucht!
Boven aangekomen vertrokken we samen met de andere 3 dames op weg naar de Ireneval. De tocht was redelijk lastig, maar heel erg mooi en zeker de moeite waard! Minpuntje was wel dat het de hele tijd regende, maar daar wenden we al snel aan. Beneden aangekomen, helemaal doorweekt door de regen en na een valpartijtje van een van de Hollandse dames, konden we de prachtige waterval zien. We deden onze schoenen uit en gingen zo onder de waterval gaan staan. We waren toch al tot op ons ondergoed doorweekt, dus wat meer of minder water maakte op dat moment niet veel meer uit! We rustten er wat uit na de lastige afdaling en na genoten te hebben van de omgeving en de waterval, besloten we terug te keren. De lastige klim confronteerde ons met het feit dat onze (of toch alleszins mijn) conditie niet al te veel meer voorstelt… Onze Surinaamse (of eerder Chinese) bromfiets vervangt onze Gentse fiets die onze conditie in België toch ietwat onderhield…
De klim naar boven was lastig, maar wel heel mooi en uiteraard weer in de regen! Maar ergens had het wel iets: de paden beklimmen die wel kleine riviertjes leken, wij tegen de stroming in, op weg naar de top! Een beetje uitgeput, maar voldaan, bereikten we de top en beloonden onszelf met boterhammetjes bij een prachtig uitzicht over het Brokopondo Stuwmeer. Het is een reusachtig stuwmeer, waarin je nog de kale boomstammen ziet van de stukken bos die onder water zijn gelopen. Heel speciaal om te zien!
In de namiddag maakten we nog een wandeling naar de Kumbuval. Deze wandeling (zonder de Hollandse stagiaires, maar wel met Roselyn) was een heel stuk avontuurlijker: een paar keer leek het pad plots te stoppen en moesten we even in het wilde weg het vervolg van het pad gaan zoeken. Soms was het pad ook heel erg overwoekerd waardoor we tussen boomstammen en slingerplanten moesten kruipen. Avontuur alom!
Deze wandeling was wel minder lastig omdat het hoogteverschil minder groot was.
Deze wandeling was wel minder lastig omdat het hoogteverschil minder groot was.
Op onze wandelingen kwamen we vooral veel kikkertjes tegen. Vooral veel met felle kleurtjes zoals geel en groen. En op onze laatste wandeling, net voordat we weer bij de top waren, zagen we nog enkele brulapen. Echt wijs om ze zo bezig te zien in de boomtoppen, slingerend van boom naar boom.
Jammer genoeg was dan de tijd aangebroken om terug naar ons huisje te gaan. We trotseerden nog de hobbelige en misselijk makende afdaling met de pick-up die ons naar huis bracht.
Zondagavond gingen we samen met Liene, Fréderic en Evi naar een dansles in Lelydorp. Jaja, je leest het goed: dansles! En niet zomaar een dansles: we leerden er verschillende dansen (uiteraard enkel de basis, niet te veel verwachten van ons hé), waaronder de salsa en merengue. Het was een hele uitdaging, maar het was leuker dan we verwacht hadden! Wel was het volop zweten… Inspanningen leveren in de Surinaamse temperaturen is vragen om een zweetbad. Veel Surinamers hadden dan ook een handdoek mee als zweetdoek. Een goed idee voor de volgende keer!
Over volgende keren gesproken, jullie horen wel nog van ons.
Tot de volgende!
Als ge wilt eh! (insider voor familie De Jonge)
